مدیریت پروازی؛ زخمی کهنه بر پیکره توسعه و عدالت

عسلویه آنلاین _ استان بوشهر، میزبان صنایع عظیم نفت، گاز و پتروشیمی، نزدیک به دو دهه است که بار سنگین مدیریت پروازی را بر دوش می‌کشد؛ مدیرانی که تنها چند روز در ماه به منطقه می‌آیند و سپس به شهرهای محل سکونت خود بازمی‌گردند، بی‌آنکه مشکلات واقعی مردم را لمس کنند. نتیجه این حضور کوتاه‌مدت، تصمیم‌هایی است که کمتر با نیازهای محلی هم‌خوانی دارد؛ از بحران‌های زیست‌محیطی و آلودگی هوا گرفته تا کمبود آب شرب و بیکاری جوانان تحصیل‌کرده.

حتی برخی از مدیران بومی نیز در سال‌های اخیر به این رویه پیوسته‌اند و خانواده‌های خود را به استان‌های دیگر منتقل کرده‌اند؛ امری که شکاف میان مدیران و جامعه محلی را بیش از گذشته عمیق کرده است.

کارشناسان هشدار می‌دهند که تداوم این وضعیت، سرمایه اجتماعی را کاهش داده، اعتماد عمومی را فرسوده و توسعه پایدار را با مانع جدی مواجه می‌کند. مدیری که در صف آب حضور ندارد، با آلودگی هوا دست‌وپنجه نرم نمی‌کند و مشکلات درمان و زیرساخت را تجربه نکرده است، چگونه می‌تواند برای این مسائل راه‌حل ارائه دهد؟

اکنون با موضع روشن رئیس‌جمهور در مخالفت با مدیریت پروازی و تأکید بر استفاده از نیروهای بومی کارآمد، متعهد و دلسوز، بار دیگر مطالبه تاریخی مردم بوشهر و عسلویه در مرکز توجه قرار گرفته است؛ مردمی که سال‌هاست می‌گویند: «مدیر باید در کنار ما زندگی کند تا مشکلات را از نزدیک لمس کند.»

عسلویه، قلب تپنده انرژی کشور، شایسته مدیریتی بومی، ماندگار و مسئولانه است؛ مدیریتی که با مردم زندگی کند، مشکلات را بشناسد و برای توسعه واقعی جنوب دل بسوزاند.

پیشنهاد می‌شود اگر مدیری حقیقتاً قصد خدمت در این منطقه را دارد، باید خانواده‌اش را نیز به این دیار بیاورد تا همانند مردم جنوب، گرمای طاقت‌فرسا، کمبود زیرساخت‌ها و مشکلات زیست‌محیطی را لمس کند. تنها در این صورت است که می‌توان به آینده‌ای عادلانه و دلسوزانه برای کشور، بوشهر و عسلویه امید داشت./ عسلویه آنلاین