به داد شیرخوارگان عسلویه برسید

عسلویه آنلاین – حسنیه ابراهیمی: در میان دود و غبار عسلویه، جایی که صنعت نفس می‌کشد، مادرانی هستند که با چشمانی نگران و دلی پر از درد به آینده‌ی فرزندانشان می‌اندیشند. آن‌ها هر روز با دستانی لرزان، شیری را در ظرفی می‌ریزند که نه تنها مایه‌ی زندگی نیست، بلکه شاید سمی باشد که آرام‌آرام جان فرزندانشان را می‌گیرد. شیری که باید مظهر عشق و زندگی باشد، اکنون به نمادی از ترس و ناامیدی تبدیل شده است.

چه کسی پاسخ‌گوی این مادران است؟ چه کسی می‌تواند درد آن‌ها را درک کند؟ وقتی بند ناف جنین‌ها، سرم خون مادران، و حتی شیرشان آلوده به هیدروکربن‌های سمی است، چه کسی جوابگوی این فاجعه‌ی خاموش است؟ مادرانی که هر روز و هر شب با آلودگی‌هایی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند که نه تنها سلامتی خودشان بلکه آینده‌ی فرزندانشان را نیز تهدید می‌کند.

کارشناسان و متخصصان حوزه سلامت بارها هشدار داده‌اند، اما این بار صدایی بلندتر از همیشه از درون خود وزارت بهداشت به گوش رسید. دکتر سعید کریمی، معاون بهداشت وزارت بهداشت ایران، در آذر ۱۴۰۳ اعلام کرد:

(در بررسی‌های ما مشخص شد میزان فلزات سنگین در شیر مادران عسلویه ۱۰ تا ۲۰ برابر بیشتر از مناطق دیگر استان بوشهر مانند دشتی است. هشدار می‌دهیم که در عسلویه، به نوزادان شیر مادر ندهید.)

این گفته‌ها که در رسانه‌های مختلف منتشر شد، نشان از عمق فاجعه‌ای دارد که سال‌ها زیر سایه دود و سکوت پنهان شده بود.

آیا باز هم باید چشممان را بر روی این واقعیت تلخ ببندیم؟

مادران عسلویه، هر روز با چشمانی گریان به فرزندانشان نگاه می‌کنند و آرزو دارند که ای کاش می‌توانستند شیری پاک و سالم به آن‌ها بدهند؛ شیری که نه تنها جانشان را تقویت کند، بلکه امیدی به آینده‌ای روشن در دلشان بکارد. اما افسوس که این آرزو هر روز دورتر و دورتر می‌شود. آلودگی‌ها نه تنها جسم، بلکه روح و روان آن‌ها را نیز می‌آزارد.

حال که حقایق این‌گونه آشکار شده‌اند، حال که مادران و کودکان عسلویه هر روز در معرض این خطرات جدی قرار دارند، آیا زمان آن نرسیده که اقدامی فوری انجام شود؟

مادران عسلویه با قلبی پر از درد فریاد می‌زنند: به داد فرزندانمان برسید!